“TINULUNGAN KO ANG ISANG BABAENG HINAHABOL NG MAGNANAKAW — PERO PAGKALIPAS NG ILANG ARAW, NADISKUBRE KO NA SIYA PALA ANG BOSS NA NAGPA-TANGGAL SA AKIN SA TRABAHO.”
Ako si Ramon, 37 anyos, isang taxi driver sa Maynila.
Dati akong driver sa isang malaking kumpanya, pero natanggal ako dalawang taon na ang nakalipas.
Hindi dahil sa kasalanan ko — kundi dahil sa “restructuring” daw.
Simula noon, naghanap ako ng paraan para mabuhay.
Basta’t makabayad ng upa, may pambili ng bigas, sapat na.
Hindi ko akalaing sa isang gabi ng ulan at peligro, mababago muli ang buhay ko.
ANG GABI NG PAGTAKBO
Malakas ang ulan nang gabing iyon.
Halos walang pasahero, kaya nagpasya akong mag-ikot pa sa Makati bago umuwi.
Habang bumabagal ako sa isang kanto, biglang may babaeng sumigaw:
“Kuya! Kuya, tulungan mo ako! May humahabol sa akin!”
Nakita ko siya — basa, nanginginig, may takot sa mga mata.
Sa likod niya, may dalawang lalaking nakasumbrero, tumatakbo papalapit.
Hindi na ako nagtanong.
Binuksan ko agad ang pinto.
“Bilis, sakay!”
Pagpasok niya, mabilis kong inapakan ang silinyador.
Narinig ko ang sigaw ng mga lalaki sa likod, pero mabilis kaming nakalayo.
ANG TAKOT AT PASASALAMAT
Pagkalipas ng ilang kanto, huminga siya nang malalim.
“Salamat, Kuya… kung hindi dahil sa’yo, baka…”
“Okay lang ‘yan, Ma’am. Ligtas na kayo.
Pero… ano bang nangyari?”
“Ninakawan ako. Yung isa sa kanila, dating tauhan sa opisina namin.
Nakita akong nagwi-withdraw ng pera sa bank, sinundan ako.”
Tahimik akong nagmaneho, habang pinagmamasdan siya sa salamin.
Maganda siya, pero halatang pagod at takot.
May suot siyang relo na mamahalin, at bag na hindi ko kayang bilhin kahit sampung taon magmaneho.
Pagdating namin sa isang kanto, inabot niya sa akin ang ₱2,000.
“Ito, Kuya. Pasensya na kung abala ka.”
Umiling ako.
“Ma’am, hindi ko tinulungan kayo para sa bayad.
Ang importante, ligtas kayo.”
Ngumiti siya, at sa unang pagkakataon, nakita kong tumulo ang luha sa kanyang mata.
“Salamat, Kuya. Hindi lahat ng tao kagaya mo.”
ANG PAGKAKAKILANLAN
Ilang araw ang lumipas.
Habang naghihintay ako ng pasahero sa tapat ng isang gusali sa Ortigas, lumapit ang isang guard.
“Kuya, pinapatawag ka raw ni Ma’am sa loob. Naka-taxi ka ba nung gabing umuulan?”
Nagtaka ako.
“Opo. Bakit po?”
“May gustong kumausap sa’yo.”
Pagpasok ko sa opisina, halos matulala ako.
Sa harap ng conference table — siya ‘yun. Ang babaeng tinulungan ko.
Ngumiti siya at tumayo.
“Ikaw nga pala si Ramon, ‘di ba? Ikaw ‘yung nagligtas sa akin nung gabing iyon.”
“Opo, Ma’am…”
Ngumiti siya, pero parang may lungkot sa mga mata.
“May utang akong hindi ko alam kung paano ko mababayaran.”
Pero bago pa ako makasagot, pumasok ang isang sekretarya, may hawak na folder.
Binuksan niya ito at nagulat ako — nandoon ang resumé ko.
At sa ibabaw nito, may pirma… pirma niya.
“Ma’am, ito po ‘yung driver na natanggal noong dalawang taon na nakalipas,” sabi ng sekretarya.
Tahimik.
Kita ko sa mukha ng babae ang pagkagulat.
“Ramon… ikaw pala ‘yung Ramon De Vera?”
“Opo. Ako po ‘yung tinanggal nila noon… dahil sa cost-cutting.”
Lumapit siya, umiiyak na.
“Diyos ko… ako ‘yung pumirma sa termination mo noon.”
ANG PAGHINGI NG TAWAD
Tahimik ako.
Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman — galit, hiya, o awa.
Ngunit sa loob-loob ko, wala na akong sama ng loob.
“Ma’am, tapos na po ‘yon.
Wala akong sama ng loob.
Kung hindi ako natanggal, baka hindi ko rin kayo natulungan nung gabing ‘yon.”
Umiyak siya lalo.
“Hindi mo alam kung gaano ako tinamaan nung makita ko ‘yung pangalan mo.
Tinanggal kita noon nang hindi kita man lang nakilala…
Pero ikaw pa pala ang magliligtas ng buhay ko.”
Ngumiti lang ako.
“Siguro po, ganun talaga ang plano ng Diyos.
Minsan, tinatanggal Niya tayo sa trabaho, pero inilalagay Niya tayo sa tamang lugar.”
ANG BAGONG PAGKAKATAON
Pagkalipas ng ilang linggo, nakatanggap ako ng tawag.
Siya ‘yun.
“Ramon, may offer ako sa’yo. Gusto ko sana ikaw na ang maging personal driver ko.
Pero higit pa ro’n — gusto kong tulungan kang makapagtayo ng sarili mong taxi business.”
Hindi ako nakasagot agad.
“Ma’am, baka sobra naman ‘yan.”
“Hindi.
Kasi minsan, may mga taong binabawi ng tadhana — hindi para gantihan, kundi para bigyan ng mas magandang simula.”
At doon nagsimula ang bagong kabanata ng buhay ko.
Mula sa pagiging taxi driver, naging operator ako ng sarili kong maliit na fleet ng tatlong taxi.
At bawat sasakyan, may nakasulat sa gilid:
“Tulong, hindi kapalit.”
